Eğer spor yaparken zamanın olması gerektiğinden daha yavaş geçtiğini gibi bir hisse sahipseniz, yalnız değilsiniz. Yeni bir araştırmaya göre, bir spor salonunda egzersiz yaparken zaman gerçekten daha yavaş akıyormuş gibi gelebiliyor.
Zamanın geçişini deneyimleme biçimimiz bilimsel açıdan bir gizem olarak kabul ediliyor. Pek çok bilim insanı bu gizemi çözmeye çalışıyor. Kısa bir süre önce yapılan bir çalışma, bir görüntünün görünüşünü değiştirmenin bile, onu gözlemlerken birinin zaman algısının değişebileceğini gösterdi. Bu da evrensel bir iç saate sahip olduğumuz fikrine şüphe düşürüyor.
Einstein’ın kendisi de görelilik teorisini çoğu insanın sezgisel olarak kavrayabileceği bir şekilde açıklamak için bu kavramı kullanıyordu: “Bir adam güzel bir kızla bir saat oturduğunda, bu bir dakika gibi gelir. Ama bir dakikalığına sıcak bir sobanın üzerinde oturmasını sağlayın; bu herhangi bir saatten daha uzun sürer. Bu göreliliktir.”
Yeni bir çalışma, sabit bir egzersiz bisikleti üzerinde egzersiz yapan 33 kişiyle bu etkiyi araştırdı. 4 kilometrelik bir sanal parkur ekrana yansıtıldı ve katılımcılara parkuru mümkün olan en kısa sürede tamamlamaya çalışmaları talimatı verildi. İlk “alışma” denemesinden sonra, parkuru üç farklı koşul altında rastgele sırayla denemeye başladılar. Bu farklı koşullar, parkurda yalnızca kendi sanal avatarlarını görebildikleri Yalnızlık modu; başka bir avatarın da parkurda olduğu ancak onlarla doğrudan rekabet etmediği Pasif Rakip modu; katılımcıya ekrandaki diğer avatarla yarışması ve parkuru birinci olarak tamamlaması talimatının verildiği Aktif Rakip moduydu.
Deneme öncesinde, sırasında ve sonrasında katılımcılardan ne zaman 30 saniyenin geçtiğini tahmin etmeleri istendi. Bu görevi aksatmamak için bisiklet denemeleri sırasında kendilerine kalp atış hızları veya performansları hakkında herhangi bir sayısal bilgi verilmedi.
Bisiklet denemeleri sırasındaki sonuçların önceki ve sonraki sonuçlarla karşılaştırılması, katılımcılar için antrenman sırasında zamanın “daha yavaş” aktığını ortaya çıkardı. İlginç bir şekilde, farklı deney koşullarının önemli bir etkisi olmadı. Sonuçta, egzersiz sırasında zaman algısının yüzde 9’luk bir farka sahne olduğu bulundu.
Bu çalışma, zaten fiziksel olarak aktif olan yalnızca 33 kişinin katıldığı küçük bir örnekleme sahip ve Canterbury Christ Church Üniversitesi’nden ortak yazar Profesör Andrew Edwards’ın bir açıklamada belirttiği üzere bu yüzden sonuçların genellenebilirliği bir ölçüde sınırlanıyor.
Çalışma Brain and Behavior dergisinde yayınlandı.
